Homer, Ateş, Et ve Anadolu

Hafta sonu olunca burnunuza duman kokuları gelir. Birileri ille de ateş yakıp üzerinde et kızartacaktır! Mangal denilen ilk çağlardan kalma et kızartma yönteminin popülaritesi hiç ara vermeden bin yıllardır devam ediyor. Dünkü gün ekranlarda alevler içinde yanan ormanların görüntüsüyle içimiz yanarken, açık pencerelerden gelen mangal kokuları arasında trajik bir metafora sürüklenmemek elde değildi…

Et kokusu, yanık et kokusu çığlıklara karışıyor. İnsan ve hayvan çığlıklarına, ağaç gövdelerinin kavruluşuna, böcek ve kanatlıların tutuşan çaresizliklerine karışıyor feryatlar.

Komşunun yazlıkçıları can hıraş tatil yapıyor, ortalık ızgara et kokuyor, bebekler avazı çıktığı kadar bağırırken yanan canların feryatları birbirine karışıyor. TV ekranı Anadolu’nun ateşlere atılmasını kıpkırmızı siyah ağıtlara bulayarak aktarıyor.
Bebekler susmuyor, biliyorlar besbelli nasıl bir dünyaya geldiklerini!

Az ötede Homeros et pişirenlere sesleniyor; “Hey Troyalılar biraz daha odun getirin, şölen için daha fazla ete oduna ve adama ihtiyaç var. Apollon adak istiyor duymaz mısınız...”

“etler kodular üstüne çiğ çiğ, Odunların üstünde kızarttı ihtiyar onları, Şarap döktü üzerine ateş gibi pırıl pırıl, Beş dişli çatal tutuyordu yanındaki delikanlılar, Butlar kızardı ciğerler yürekler yenildi, Kalan etler parçalandı şişlere geçirildi, Kızartıldı iyiden iyi çekildi hepsi ateşten, İşler bitti şölen hazır oldu yenildi içildi.” Homeros – İlyada / 460 – 465

Hepsi aynı anda…

Hiç mi değişmez dünyanın kaderi üç kıtanın Anadolu'sunda!
Hep mi yakılıp yıkıldık, hep mi yeniden doğduk küllerimizden?

Asci Fok
28 Temmuz 2025