Asci Fok
Narin çocuk travmalarımızı tetikledi | Aşçı Fok

Narin çocuk travmalarımızı tetikledi

Narin çocuk travmalarımızı tetikledi

Yaşları 5 ve 7 yaşlarındaki küçük çocuklar evimin önünde oyun oynarlarken kuşlar gibi uçuşup cıvıldıyorlar. Neşeli gülüşmeleri hayatta olmanın altını çizercesine açık pencereden ince tül perdeleri havalandırıyor. Buralarda sokaklar çocuklar için halâ güvenli o yüzden ebeveynler rahatça çocuklarını sokağa salabiliyor.

Okullar açıldığı için çocukların oyunları da değişti bu aralar, bugün ellerinde rengarenk boyalı tebeşirler vardı Arnavut kaldırımlarına resimler çiziyorlardı. Derken yanlarına genç bir kadın yaklaştı eğilerek çocuklarla konuşmaya başladı, hatta tebeşirlerini isteyip çocuklara nasıl çizeceklerini filan gösterir oldu.

Küçük yerlerde herkes birbirini tanır fakat turizm sezonunda kıyı kasabalarının çok da yabancı ziyaretçisi olur. O yüzden genç kadını tanımıyor olmam çok doğaldı, lakin yine de bu kadının hareketlerini dikkatle izlemeye başladım. Bir türlü pencereden uzaklaşıp yerime oturamadım, neden ne oldu da böyle tedirgin oldum! Komşu çocuklarımızın bekçisi miyim ki bu kadar endişe duyuyorum!

Oysa genç kadın çocuklara birkaç çizim bilgisi verip sevecen bir ses tonuyla yanlarından uzaklaşıp yoluna devam etti. Kendi tedirginliğimden utanıp bu toplumun bizleri dönüştürdüğü güvensizliğe acı acı hayıflandım. Kaybolan, istismara uğrayan, öldürülen masum çocukların ülkesinde ruh sağlığımız nasıl da örselenmiş.

Bizler 60 ve 80’li yıllarda çocukluğunu yaşamış olanlar, üzerine tozşeker ya da baharat serpilmiş yağlı ekmeklerimizi kurabiyelerimizi oyun arkadaşlarımızla paylaşırdık. Komşu anne komşu teyze kavramları bizim en doğal hakkımızdı. Sokağımızdaki komşu teyzelerimiz biz susayınca su verirdi, en fakiri bile salçalı ekmek yedirirdi bütün çocuklara. Hele mahallede hamur kızartması pişi - lokma filan yapılıyorsa öncelik hep biz çocukların olurdu. Sokağın tüm küçük çocukları bütün komşuların sorumluluğundaydı. Büyüklerimizin tek kaygısı düşüp bir yerimizin yaralanıp berelenmesiydi ki, düştüğümüzü ilk gören komşu abla teyze yapardı ilk yardımı…

Anne babalarımız güvencemizdi fakat komşu teyze ve amcalarımız da bizi koruyup kollayan kalelerimizdi. Bugün içinde bulunduğumuz dünyaya hangi uzay zamanından ışınlandık. Bizlere neler oldu? Kuş yüreği tedirginliğinde ürkek ve güvensiz insanlara dönüşmemizi normal mi karşılamalıyız!

#narinlerölmesin
Asci Fok
21 Eylül 2024 Cumartesi

1304 okunma

Aşçı Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGİN



Son Yazılarım